Ecologie & verspreiding
Mosschelpjes (Chromocyphella muscicola) hebben het helemaal gemaakt. Op het kaartje staat één vondst van voor 2005, alle (vele!) andere zijn van recentere datum. Wat is hier gebeurd? Is deze soort echt spectaculair vooruitgegaan? Of is ze daarvoor gewoon niet herkend of over het hoofd gezien? We weten het niet, maar schrijver dezes gokt toch op de vooruitgang. Het Mosschelpje groeit, vermoedelijk parasitair, in zwermen op levende, schorsbewonende bladmossen. Vooral op levende beuken is de aantasting al van verre te herkennen, doordat er grote, bleke kringen in het mos op de stammen ontstaan. Hoewel de paddenstoeltjes zelf klein en opvallend zijn, is dit ziektebeeld dusdanig opvallend dat je het moeilijk kunt missen als je in de buurt bent (of zelfs er met de auto langsrijdt). Dankzij deze karakteristieke ‘heksenkringen in het mos’ is het Mosschelpje inmiddels in vrijwel het hele land al wel eens gevonden, en kan het als een vrij algemene soort beschouwd worden. In de ons omringende landen lijkt de soort aanzienlijk minder bekend te zijn; daar lezen ze Coolia waarschijnlijk niet.
Mosschelpjes (Chromocyphella muscicola) hebben het helemaal gemaakt. Op het kaartje staat één vondst van voor 2005, alle (vele!) andere zijn van recentere datum. Wat is hier gebeurd? Is deze soort echt spectaculair vooruitgegaan? Of is ze daarvoor gewoon niet herkend of over het hoofd gezien? We weten het niet, maar schrijver dezes gokt toch op de vooruitgang. Het Mosschelpje groeit, vermoedelijk parasitair, in zwermen op levende, schorsbewonende bladmossen. Vooral op levende beuken is de aantasting al van verre te herkennen, doordat er grote, bleke kringen in het mos op de stammen ontstaan. Hoewel de paddenstoeltjes zelf klein en opvallend zijn, is dit ziektebeeld dusdanig opvallend dat je het moeilijk kunt missen als je in de buurt bent (of zelfs er met de auto langsrijdt). Dankzij deze karakteristieke ‘heksenkringen in het mos’ is het Mosschelpje inmiddels in vrijwel het hele land al wel eens gevonden, en kan het als een vrij algemene soort beschouwd worden. In de ons omringende landen lijkt de soort aanzienlijk minder bekend te zijn; daar lezen ze Coolia waarschijnlijk niet.
Substraatvoorkeur: bladmossen, levend (53)