Langsporige poria

Perenniporia meridionalis


© Hermien Wassink

Ecologie & verspreiding
De Langsporige poria (Perenniporia meridionalis) is voor ’t eerst in oktober 2013 in Nederland vastgesteld (Hoge Veluwe, substraat onbekend). Daarna volgden de op de verspreidingskaart vermelde vondsten nabij Ter Apel (oktober 2014, eikenstam; Coolia 58: 116) en Schuinesloot (januari 2017, eiken hekje). Verder zijn er sindsdien vondsten gedaan op *Voorne (april 2015, stam populier), Soesterberg (september 2015, bewerkt eikenhout; in 2013 en 2014 gemeld als Gelaagde poria P. medulla-panis), *Stadskanaal (2014, eiken bankje; Coolia 58: 116) en *Roden (2015, eiken hek). Verder zijn er nog vier vondsten van oudere datum waarvan aan de hand van sporenmaten kon worden vastgesteld dat het ook Langsporige poria betreffen: *Boekhout Frl. (1960; Naturalis), Amelisweerd (1983 en 1992, eikenbank; Naturalis), *Utrecht (1994, geverfd hardhout van brugje; Naturalis), Vledder (november 2001, bewerkt eikenhout; Coolia 58: 116). Dit brengt het totaal op elf vondsten (* = nog niet op verspreidingskaart) waarvan er minstens zeven op bewerkt (eiken)hout werden gevonden. Afgezet tegen het totaal aantal recente vondsten (sinds 1960) is het verleidelijk te concluderen dat de Langsporige poria in elk geval minder zeldzaam is dan de Gelaagde poria (aannemende dat minstens een deel van de zeven resterende vondsten wel op deze soort betrekking heeft).
Substraatvoorkeur: hout, bewerkt, buiten (91)
© 2024  NMV
Ga naar de volledige website