Ecologie & verspreiding
Paardenzuring staat op zonnige, natte, voedselrijke, soms overstroomde, zwak basische, stikstofrijke, kiezelige leembodems. Ze wordt aangetroffen langs waterkanten, in moerassen en in natte ruigten langs de grote rivieren. Deze windbestuiver van gematigde streken bereikte hier haar westgrens op het Europese vasteland. Ze was Nederland beperk tot het stroomgebied van de Rijn en kwam vooral veel voor in de uiterwaarden van de Merwede ten westen van Gorinchem. In Duitsland is een lichte achteruitgang veroorzaakt door kanalisatie en een overmaat aan meststoffen, maar een duidelijke reden voor haar verdwijnen uit Nederland is er niet. Mogelijk is het opgaan in bastaardvorming (al rond 1900 werden er meer bastaarden dan exemplaren van Paardenzuring gezien) de reden van haar ondergang. Na 1955 zijn er geen exemplaren gezien van deze onmisbare soort met dunne, eironde vruchtkleppen zonder knobbels. Vroeger werd ze ook medicinaal en als leverancier van verfstof gebruikt. Opnieuw afzakken van de soort langs de Rijn vanuit Duitsland is altijd mogelijk.
Paardenzuring staat op zonnige, natte, voedselrijke, soms overstroomde, zwak basische, stikstofrijke, kiezelige leembodems. Ze wordt aangetroffen langs waterkanten, in moerassen en in natte ruigten langs de grote rivieren. Deze windbestuiver van gematigde streken bereikte hier haar westgrens op het Europese vasteland. Ze was Nederland beperk tot het stroomgebied van de Rijn en kwam vooral veel voor in de uiterwaarden van de Merwede ten westen van Gorinchem. In Duitsland is een lichte achteruitgang veroorzaakt door kanalisatie en een overmaat aan meststoffen, maar een duidelijke reden voor haar verdwijnen uit Nederland is er niet. Mogelijk is het opgaan in bastaardvorming (al rond 1900 werden er meer bastaarden dan exemplaren van Paardenzuring gezien) de reden van haar ondergang. Na 1955 zijn er geen exemplaren gezien van deze onmisbare soort met dunne, eironde vruchtkleppen zonder knobbels. Vroeger werd ze ook medicinaal en als leverancier van verfstof gebruikt. Opnieuw afzakken van de soort langs de Rijn vanuit Duitsland is altijd mogelijk.
Herkenning (bron: wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra)
Bloeitijd - juli - augustus
Hoogte - 1,00-1,50 m.
Geslachtsverdeling - tweeslachtig
Wortels -
Stengels/takken -
Bladeren - De onderste bladeren zijn groot, breed en driehoekig. Ze hebben een hartvormige voet en een lange steel. Meestal zijn ze spits en aan de rand niet gekroesd. De stengelbladeren zijn smaller.
Bloemen - Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). Grote dichtbloemige pluimen met opgerichte takken.
Vruchten - Een eenzadige dopvrucht of nootje. De vruchten zijn eirond tot driehoekig, dunvliezig, 6 tot 8 mm, met een gave rand en zonder knobbels. Niet verdikte vruchtkleppen. Tweezaadlobbig (kiemend met twee kiemblaadjes).
Bodem - Zonnige plaatsen op natte, voedselrijke grond.
Groeiplaats - Waterkanten, ruigten (natte ruigten langs de grote rivieren) en moerassen.
Bloeitijd - juli - augustus
Hoogte - 1,00-1,50 m.
Geslachtsverdeling - tweeslachtig
Wortels -
Stengels/takken -
Bladeren - De onderste bladeren zijn groot, breed en driehoekig. Ze hebben een hartvormige voet en een lange steel. Meestal zijn ze spits en aan de rand niet gekroesd. De stengelbladeren zijn smaller.
Bloemen - Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). Grote dichtbloemige pluimen met opgerichte takken.
Vruchten - Een eenzadige dopvrucht of nootje. De vruchten zijn eirond tot driehoekig, dunvliezig, 6 tot 8 mm, met een gave rand en zonder knobbels. Niet verdikte vruchtkleppen. Tweezaadlobbig (kiemend met twee kiemblaadjes).
Bodem - Zonnige plaatsen op natte, voedselrijke grond.
Groeiplaats - Waterkanten, ruigten (natte ruigten langs de grote rivieren) en moerassen.
Familie: Polygonaceae
Groep: tweezaadlobbigen (bloemplanten)
Status: Rode Lijst: Verdwenen uit Nederland
Zeldzaamheid: verdwenen
Ecologische groep: natte ruigten