Ecologie & verspreiding
Oosterse sterhyacint staat op zonnige tot licht beschaduwde, vochtige maar goed gedraineerde, matig voedselrijke tot voedselrijke, humeuze en vaak kalkhoudende bodems. Deze giftige plant uit de bergen groeit in bossen en bosranden, in struwelen en parken, in graslanden en bermen, aan waterkanten en in verwaarloosde tuinen, in de kustduinen en de binnenduinrand, op buitenplaatsen en in andere stinzenmilieus. De plant stamt oorspronkelijk uit Zuidwest-Azië en Zuidoost-Europa en is als cultuurplant elders ingeburgerd. De soort is zeldzaam in het Renodunaal district en is elders zeer zeldzaam. Ze is niet bestand tegen droogte en verdraagt hitte slecht. De bestuiving geschiedt door insecten of ze bestuift zichzelf. De verspreiding gebeurd zowel door de vorming van nevenbollen als door zaad dat na uitstrooiing door mieren verder verspreid wordt vanwege het aanwezige mierenbroodje. Oosterse sterhyacint is goed herkenbaar aan haar knikkende bloemen en de 2-4 langwerpige en breed-lijnvormige bladeren.
Oosterse sterhyacint staat op zonnige tot licht beschaduwde, vochtige maar goed gedraineerde, matig voedselrijke tot voedselrijke, humeuze en vaak kalkhoudende bodems. Deze giftige plant uit de bergen groeit in bossen en bosranden, in struwelen en parken, in graslanden en bermen, aan waterkanten en in verwaarloosde tuinen, in de kustduinen en de binnenduinrand, op buitenplaatsen en in andere stinzenmilieus. De plant stamt oorspronkelijk uit Zuidwest-Azië en Zuidoost-Europa en is als cultuurplant elders ingeburgerd. De soort is zeldzaam in het Renodunaal district en is elders zeer zeldzaam. Ze is niet bestand tegen droogte en verdraagt hitte slecht. De bestuiving geschiedt door insecten of ze bestuift zichzelf. De verspreiding gebeurd zowel door de vorming van nevenbollen als door zaad dat na uitstrooiing door mieren verder verspreid wordt vanwege het aanwezige mierenbroodje. Oosterse sterhyacint is goed herkenbaar aan haar knikkende bloemen en de 2-4 langwerpige en breed-lijnvormige bladeren.
Herkenning (bron: wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra)
Bloeitijd - maart - april
Hoogte - 0,10-0,25 m.
Geslachtsverdeling - tweeslachtig
Wortels - Een bol.
Stengels/takken - De bloeistengels staan rechtop.
Bladeren - De 2 tot 4 bladeren zijn langwerpig tot breed-lijnvormig. Tijdens de bloei zijn ze nog niet volledig uitgegroeid.
Bloemen - Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). De knikkende bloemen staan met 1 tot 3 bijeen. Ze zijn donkerblauw, klokvormig en 0,9 tot 1,4 cm groot.
Vruchten - Een doosvrucht. Eenzaadlobbig (kiemend met één kiemblaadje).
Bodem - Licht beschaduwde, soms zonnige plaatsen op vochtige, matig voedselrijke tot voedselrijke, humeuze, vaak kalkhoudende grond.
Groeiplaats - Bossen (vooral bij buitenplaatsen), struwelen en zeeduinen (o.a. aan de binnenduinrand).
Bloeitijd - maart - april
Hoogte - 0,10-0,25 m.
Geslachtsverdeling - tweeslachtig
Wortels - Een bol.
Stengels/takken - De bloeistengels staan rechtop.
Bladeren - De 2 tot 4 bladeren zijn langwerpig tot breed-lijnvormig. Tijdens de bloei zijn ze nog niet volledig uitgegroeid.
Bloemen - Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). De knikkende bloemen staan met 1 tot 3 bijeen. Ze zijn donkerblauw, klokvormig en 0,9 tot 1,4 cm groot.
Vruchten - Een doosvrucht. Eenzaadlobbig (kiemend met één kiemblaadje).
Bodem - Licht beschaduwde, soms zonnige plaatsen op vochtige, matig voedselrijke tot voedselrijke, humeuze, vaak kalkhoudende grond.
Groeiplaats - Bossen (vooral bij buitenplaatsen), struwelen en zeeduinen (o.a. aan de binnenduinrand).
Familie: Asparagaceae
Groep: eenzaadlobbigen (bloemplanten)
Status: Niet bedreigd
Zeldzaamheid: algemene soort
Ecologische groep: stinseplant