Ecologie & verspreiding
Juncus radula is voor het eerst gevonden in Geulle aan de Maas in 2017 met een paar exemplaren maar hield niet stand. In 2022 dook opnieuw een exemplaar op bij Grevenbicht maar overleefde ook niet. We moeten deze soort dan ook als adventief beschouwen. De soort is vanuit de wolverwerkende industrie bij Verviers met Australisch wol als zaad meegekomen. Deze rus is te vinden op vrij open, zonnige tot licht beschaduwde, vochtige, matig voedselarme tot matig voedselrijke grond in verbrede rivierbedden langs de Maas. De plant is overblijvend. De plant valt op door het tengere karakter met grauwgroene stengels en de open bloeiwijze. De bovenste delen van de plant zijn opvallend papilleus (goed te zien met een loep of binoculair) waarmee ze makkelijk van andere russen uit Australië is te onderscheiden.
Juncus radula is voor het eerst gevonden in Geulle aan de Maas in 2017 met een paar exemplaren maar hield niet stand. In 2022 dook opnieuw een exemplaar op bij Grevenbicht maar overleefde ook niet. We moeten deze soort dan ook als adventief beschouwen. De soort is vanuit de wolverwerkende industrie bij Verviers met Australisch wol als zaad meegekomen. Deze rus is te vinden op vrij open, zonnige tot licht beschaduwde, vochtige, matig voedselarme tot matig voedselrijke grond in verbrede rivierbedden langs de Maas. De plant is overblijvend. De plant valt op door het tengere karakter met grauwgroene stengels en de open bloeiwijze. De bovenste delen van de plant zijn opvallend papilleus (goed te zien met een loep of binoculair) waarmee ze makkelijk van andere russen uit Australië is te onderscheiden.
Familie: Juncaceae
Groep: eenzaadlobbigen (bloemplanten)
Zeldzaamheid: zeer zeldzame soort