Ecologie & verspreiding
Juncus edgariae is voor het eerst gevonden in Geulle aan de Maas in 2016 maar werd niet als zodanig herkend. Ze duikt nu ook op andere locaties die in ontwikkeling zijn sinds het project ‘Ruimte voor de Rivier’. Daardoor staat inburgering voor de deur. De soort is vanuit de wolverwerkende industrie bij Verviers met Nieuw-Zeelands wol als zaad meegekomen. Als woladventief is ze al langer bekend in Engeland. Deze rus is te vinden op vrij open, zonnige tot licht beschaduwde, vochtige, matig voedselarme tot matig voedselrijke grond in verbrede rivierbedden en nevengeulen langs de Maas. De plant is overblijvend. Deze rus is nog maar vrij recent beschreven (2001). Ze valt op door een vrij hoog en stijf habitus met relatief dunne harde, glanzende stengels en kan verward worden met Juncus gregiflorus uit Australië. Die heeft echter zachtere stengels met dwarsschotten en weinig merg.
Juncus edgariae is voor het eerst gevonden in Geulle aan de Maas in 2016 maar werd niet als zodanig herkend. Ze duikt nu ook op andere locaties die in ontwikkeling zijn sinds het project ‘Ruimte voor de Rivier’. Daardoor staat inburgering voor de deur. De soort is vanuit de wolverwerkende industrie bij Verviers met Nieuw-Zeelands wol als zaad meegekomen. Als woladventief is ze al langer bekend in Engeland. Deze rus is te vinden op vrij open, zonnige tot licht beschaduwde, vochtige, matig voedselarme tot matig voedselrijke grond in verbrede rivierbedden en nevengeulen langs de Maas. De plant is overblijvend. Deze rus is nog maar vrij recent beschreven (2001). Ze valt op door een vrij hoog en stijf habitus met relatief dunne harde, glanzende stengels en kan verward worden met Juncus gregiflorus uit Australië. Die heeft echter zachtere stengels met dwarsschotten en weinig merg.
Familie: Juncaceae
Groep: eenzaadlobbigen (bloemplanten)
Zeldzaamheid: zeer zeldzame soort