Ecologie & verspreiding
Juncus aridicola is voor het eerst gevonden in Geulle aan de Maas in 2017. Maar duikt nu ook op andere locaties die in ontwikkeling zijn sinds het project ‘Ruimte voor de Rivier’. Daardoor staat inburgering voor de deur. De soort is vanuit de wolverwerkende industrie bij Verviers met Australische wol als zaad meegekomen. Als woladventief is ze al langer bekend in Engeland. Deze rus is te vinden op vrij open, zonnige tot licht beschaduwde, vochtige, matig voedselarme tot matig voedselrijke grond in verbrede rivierbedden en nevengeulen langs de Maas. De plant is overblijvend. Of de plant in staat is te handhaven, ook na meerdere strenge winters moet thans nog blijken.

Herkenning (bron: wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra)

Bloeitijd - -

Hoogte -

Geslachtsverdeling -

Wortels -

Stengels/takken - De stengels zijn bladloos, grauw- tot blauwgroen, vaak iets berijpt en zacht (indrukbaar). Tot ongeveer 150cm hoog en 1,5 tot 5mm breed. Het merg is onderbroken en duidelijk met grote kamers. De ribben zitten dicht op elkaar en tellen van 40 tot max. 100 per stengel (afhankelijk van de dikte van de stengel). De huidmondjes zijn oppervlakkig.

Bladeren -

Bloemen - Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). De bloeiwijze is diffuus. De bloemdekbladen hebben een brede vliezige rand. Meeldraden meestal 6 soms minder.

Vruchten -

Bodem -

Groeiplaats -

Groep: eenzaadlobbigen (bloemplanten)

Zeldzaamheid: zeer zeldzame soort