Ecologie & verspreiding
Parelvederkruid is een in de bodem wortelende waterplant, waarvan de stengels tot enkele decimeters boven het wateroppervlak uit kunnen groeien. De plant is inheems in de subtropische en tropische delen van Zuid-Amerika. Door de handel in vijver-en aquariumplanten is de plant over de hele wereld verspreid. Rond 1880 werd ze voor het eerst waargenomen in zuid Europa. Sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw is ook in Nederland sprake van verwildering op enige schaal. Voor die tijd is er slechts sprake van incidentele vondsten. Zo werd ze in 1898 al aangetroffen in de singel naast de Hortus Botanicus in Leiden, alwaar zij in een kas gekweekt werd. Tegenwoordig is Parelvederkruid in alle provincies waargenomen en vooral in Noord-Brabant is de soort plaatselijk algemeen. Parelvederkruid groeit in zoete, stilstaande of langzaam stromende wateren. Vooral in ondiepe, warme en voedselrijke wateren vertoont de plant zijn grootste groeikracht, waarbij inheemse soorten kunnen worden verdrongen. Meestal groeit de plant in ondiepe oeverzones, maar onder voedselrijke omstandigheden kunnen vrij zwevende (niet wortelende) stengels ook in diepe wateren overleven. Door de grote hoeveelheden gevormde biomassa kan Parelvederkruid de doorstroming van watergangen belemmeren. Sinds 2016 staat de soort op de EU-Unielijst met invasieve exoten. Dit houdt onder meer in dat de soort binnen de EU niet meer mag worden verhandeld en dat lidstaten verplicht zijn om in de natuur aanwezige populaties op te sporen en indien mogelijk te verwijderen. Is verwijdering niet meer mogelijk dan dient de soort dusdanig beheerd te worden dat verdere verspreiding zoveel mogelijk wordt voorkomen.
Parelvederkruid is een in de bodem wortelende waterplant, waarvan de stengels tot enkele decimeters boven het wateroppervlak uit kunnen groeien. De plant is inheems in de subtropische en tropische delen van Zuid-Amerika. Door de handel in vijver-en aquariumplanten is de plant over de hele wereld verspreid. Rond 1880 werd ze voor het eerst waargenomen in zuid Europa. Sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw is ook in Nederland sprake van verwildering op enige schaal. Voor die tijd is er slechts sprake van incidentele vondsten. Zo werd ze in 1898 al aangetroffen in de singel naast de Hortus Botanicus in Leiden, alwaar zij in een kas gekweekt werd. Tegenwoordig is Parelvederkruid in alle provincies waargenomen en vooral in Noord-Brabant is de soort plaatselijk algemeen. Parelvederkruid groeit in zoete, stilstaande of langzaam stromende wateren. Vooral in ondiepe, warme en voedselrijke wateren vertoont de plant zijn grootste groeikracht, waarbij inheemse soorten kunnen worden verdrongen. Meestal groeit de plant in ondiepe oeverzones, maar onder voedselrijke omstandigheden kunnen vrij zwevende (niet wortelende) stengels ook in diepe wateren overleven. Door de grote hoeveelheden gevormde biomassa kan Parelvederkruid de doorstroming van watergangen belemmeren. Sinds 2016 staat de soort op de EU-Unielijst met invasieve exoten. Dit houdt onder meer in dat de soort binnen de EU niet meer mag worden verhandeld en dat lidstaten verplicht zijn om in de natuur aanwezige populaties op te sporen en indien mogelijk te verwijderen. Is verwijdering niet meer mogelijk dan dient de soort dusdanig beheerd te worden dat verdere verspreiding zoveel mogelijk wordt voorkomen.
Familie: Haloragaceae
Groep: tweezaadlobbigen (bloemplanten)
Status: exoot (na 1900 verwilderd of aangeplant)
Zeldzaamheid: algemene soort
Ecologische groep: voedselarme wateren