Ecologie & verspreiding
Roestknolknikmos is waarschijnlijk een algemene soort in grazige vegetaties en langs paden door het gehele land met uitzondering van de kleigebieden (zie ook B. rubens s.l.). In natuurontwikkelingsterreinen in de duinen, op de hogere zandgronden en in de laagveengebieden vormt Roestknolknikmos groene tot sterk rood aangelopen plakkaten. Het groeit vaak samen met Bryum tenuisetum, Ditrichum spp., soorten uit de Pohlia annotina-groep en Physcomitrium pyriforme. In hoeverre de soort bij ons ook voorkomt in akkers en op ruderale terreinen, is nog niet duidelijk (zie B. rubens s.s.). Roestknolknikmos werd vanaf 1971 in Nederland onderscheiden, volgend op de revisie van de Europese erythrocarpe knikmossen in 1964. Tijdens de revisie van de Nederlandse bladmossen is het onder Bryum rubens s.l. gebracht en vanaf 1989 werd het niet meer afzonderlijk benoemd. Recent heeft een betere omgrenzing van B. bornholmense (zie daar) de belangstelling voor deze groep weer aangewakkerd. B. microerythrocarpum wijkt van B. rubens s.s. en B. bornholmense duidelijk af door de vaak wat bootvormige, ongezoomde blaadjes met vrijwel gave bladrand en door tuberkenmerken. Broedknollen komen alleen ondergronds voor. Kapsels komen vrij algemeen voor.
Roestknolknikmos is waarschijnlijk een algemene soort in grazige vegetaties en langs paden door het gehele land met uitzondering van de kleigebieden (zie ook B. rubens s.l.). In natuurontwikkelingsterreinen in de duinen, op de hogere zandgronden en in de laagveengebieden vormt Roestknolknikmos groene tot sterk rood aangelopen plakkaten. Het groeit vaak samen met Bryum tenuisetum, Ditrichum spp., soorten uit de Pohlia annotina-groep en Physcomitrium pyriforme. In hoeverre de soort bij ons ook voorkomt in akkers en op ruderale terreinen, is nog niet duidelijk (zie B. rubens s.s.). Roestknolknikmos werd vanaf 1971 in Nederland onderscheiden, volgend op de revisie van de Europese erythrocarpe knikmossen in 1964. Tijdens de revisie van de Nederlandse bladmossen is het onder Bryum rubens s.l. gebracht en vanaf 1989 werd het niet meer afzonderlijk benoemd. Recent heeft een betere omgrenzing van B. bornholmense (zie daar) de belangstelling voor deze groep weer aangewakkerd. B. microerythrocarpum wijkt van B. rubens s.s. en B. bornholmense duidelijk af door de vaak wat bootvormige, ongezoomde blaadjes met vrijwel gave bladrand en door tuberkenmerken. Broedknollen komen alleen ondergronds voor. Kapsels komen vrij algemeen voor.
Familie: Bryaceae
Groep: Bladmossen
Status: Niet bedreigd
Zeldzaamheid: vrij zeldzame soort
Biotoopvoorkeur: Kale vochtige bodem
Substraatvoorkeur: lemig of fijn zand
Controle: microscopische determinatie