Ecologie & verspreiding
Meesia triquetra is in de 19de eeuw tweemaal gevonden. Dassen verzamelde de soort in 1830 bij Groningen 'in veengrond' en Buse omstreeks 1860 bij Mook 'langs een beekje door weiland op veen'. De verzamelde planten zijn op beide plaatsen goed ontwikkeld, ongeveer 6 cm lang en dragen geen kapsels (in tegenstelling tot de opgave in Touw & Rubers). In beide gevallen gaat het waarschijnlijk om moerassige plaatsen met mineraalrijke kwel. Veenlangsteelmos komt niet meer in ons land voor en is ook in de ons omringende landen, bijv. Duitsland, vrijwel uitgestorven. De basenrijke overgangsvenen, waar de soort karakteristiek voor is, zijn vrijwel overal ontgonnen of kennen een sterk aangetaste waterhuishouding. De kans dat Meesia triquetra ooit opnieuw in ons land gevonden zal worden is heel klein.
Meesia triquetra is in de 19de eeuw tweemaal gevonden. Dassen verzamelde de soort in 1830 bij Groningen 'in veengrond' en Buse omstreeks 1860 bij Mook 'langs een beekje door weiland op veen'. De verzamelde planten zijn op beide plaatsen goed ontwikkeld, ongeveer 6 cm lang en dragen geen kapsels (in tegenstelling tot de opgave in Touw & Rubers). In beide gevallen gaat het waarschijnlijk om moerassige plaatsen met mineraalrijke kwel. Veenlangsteelmos komt niet meer in ons land voor en is ook in de ons omringende landen, bijv. Duitsland, vrijwel uitgestorven. De basenrijke overgangsvenen, waar de soort karakteristiek voor is, zijn vrijwel overal ontgonnen of kennen een sterk aangetaste waterhuishouding. De kans dat Meesia triquetra ooit opnieuw in ons land gevonden zal worden is heel klein.
Familie: Meesiaceae
Groep: Bladmossen
Status: Al voor 1900 verdwenen uit Nederland
Zeldzaamheid: afwezig in Nederland
Substraatvoorkeur: veen