Ecologie
De standplaatsen van Weissia rostellata hebben gemeen dat zij allen gelegen zijn op recent aangesneden kleibodems. Veel vondsten zijn gedaan in natuurontwikkelingsterreinen waar de bovenlaag van graslanden verwijderd is. Verder komt het plantje voor in (geschoonde) greppels, langs watergangen (op steile kruimelige taluds en op onlangs verlaagde oevers), op hopen uitgegraven klei en op vochtige paden tussen gras. Het gaat om kalkarme maar basenrijke zware klei zoals kalkloze poldervaaggronden, kalkloze drechtvaaggronden of waardveengronden. Vermoedelijk groeide W. rostellata voor de intensivering van de landbouw in blauwgraslanden en dotterbloemhooilanden en heeft daar een omvangrijke sporenvoorraad in de bodem opgebouwd. Bij het aansnijden daarvan komt het plantje snel te voorschijn. Tot de begeleidende soorten behoren diverse pioniers op klei zoals Barbula unguiculata, Bryum rubens, Tortula truncata en enkele Fissidens soorten.
Verspreiding
Lange tijd was Weissia rostellata slechts bekend van één vondst bij de spoorbrug van Den Bosch in 1907. In 1999 werd de soort langs de Afgedamde Maas gevonden, niet ver van de oude vindplaats. Vanaf 2002 volgden diverse vondsten in het rivierengebied. Aanvankelijk in de Alblasserwaard en de Vijfherenlanden op de grens van laagveen- en fluviatiel district. Daarna ook in het Land van Maas en Waal, in Berg en bij Wageningen. In de ons omringende landen is W. rostellata (zeer) zeldzaam.
Summary
After its first recent record in 1999, Weissia rostellata has been found in the middle of the country, mainly on fresh clay on peat soils after human activities aiming for nature redevelopment.