Ecologie & verspreiding
In 1971 is Dikrandknikmos gevonden in een afgesnoerde strandvlakte op Ameland en in 1993 op een bakstenen muurtje in de Hortus Botanicus in Leiden. Ook in het buitenland wordt B. donianum zowel terrestrisch als epilithisch opgegeven voor zwak zure tot zwak basische substraten. De zuidelijke B. donianum behoort tot de B. capillare-groep. Het is eenvoudig te herkennen aan de verdikte bladrand en de hiermee samenvloeiende nerf die hooguit als korte stekelpunt uittreedt. Broedknollen zijn niet bekend. Opwarming als gevolg van klimaatverandering geeft deze soort zeker meer kansen in Nederland en nieuwe vondsten zijn vooral in het urbane gebied te verwachten.
In 1971 is Dikrandknikmos gevonden in een afgesnoerde strandvlakte op Ameland en in 1993 op een bakstenen muurtje in de Hortus Botanicus in Leiden. Ook in het buitenland wordt B. donianum zowel terrestrisch als epilithisch opgegeven voor zwak zure tot zwak basische substraten. De zuidelijke B. donianum behoort tot de B. capillare-groep. Het is eenvoudig te herkennen aan de verdikte bladrand en de hiermee samenvloeiende nerf die hooguit als korte stekelpunt uittreedt. Broedknollen zijn niet bekend. Opwarming als gevolg van klimaatverandering geeft deze soort zeker meer kansen in Nederland en nieuwe vondsten zijn vooral in het urbane gebied te verwachten.
Familie: Bryaceae
Groep: Bladmossen
Status: Onbestendig (slechts incidentele kortstondige vindplaatsen; geen aanwijzingen dat soort hier langer dan 10 jaar aaneengesloten in Nederland voorkwam)
Zeldzaamheid: afwezig in Nederland
Biotoopvoorkeur: Geen
Substraatvoorkeur: lemig of fijn zand