Steentjesmos

Leptobarbula berica


© Michael Lueth (www.milueth.de)

Ecologie & verspreiding
Leptobarbula berica is pas in 1984 voor het eerst herkend, op half in de bodem liggende kalksteentjes in Zuid-Limburgs kalkgrasland. Vanaf 1990 bleek dat Steentjesmos ook op baksteen groeit, mits het substraat door optrekkend vocht voldoende vochtig blijft. Leptobarbula is een 1-3 mm hoog mosje, dat lijkt op Gyroweisia tenuis. De blaadjes van Leptobarbula worden naar boven toe geleidelijk smaller en lopen uit in een tamelijk spitse top, terwijl die van Gyroweisia tongvormig zijn met breed afgeronde top. In het rivierengebied zijn de laatste jaren veel vondsten gedaan door gericht naar de soort te zoeken op half in de grond begraven mislukte bakstenen, waarmee veel rivierstranden nabij (voormalige) steenovens bezaaid zijn. Maar Steentjesmos wordt ook wel ver van het water aangetroffen op vochtige, nooit rechtstreeks door de zon beschenen muurtjes en andere bouwwerken. Vochtige stenen altijd goed nakijken, is dus het parool. Leptobarbula vormt in ons land af en toe gemmen, kapsels zijn nog nooit aangetroffen.
Familie: Pottiaceae
Groep: Bladmossen
Status: Niet bedreigd
Zeldzaamheid: vrij zeldzame soort
Biotoopvoorkeur: Pioniers op baserijke steen
Substraatvoorkeur: steen
Controle: microscopische determinatie
© 2024  BLWG
Ga naar de volledige website