Ecologie & verspreiding
Anthoceros agrestis is een kortlevende soort van allerlei verse open plekken op min of meer vochtige, matig voedselrijke, niet te zure bodems, meestal lemig zand, maar ook wel zand, löss of klei. De soort komt vrijwel alleen voor in het Pleistoceen, met een duidelijk zwaartepunt in Brabant. Het type vindplaatsen –stoppelvelden, akkerranden, greppel- en slootkanten, trapplekken in weilanden– geeft aan, dat de verstoringen die tot open plekken leiden regelmatig moeten optreden. Vermoedelijk worden de grote sporen niet gemakkelijk over enige afstand verspreid, maar vormen ze wel een langlevende sporenvoorraad in de bodem. De soort is zeldzaam en lijkt achteruit te gaan, ondanks het hogere aantal stippen vanaf 1980. Vooral de verliezen in Zuid-Limburg zijn groot, vermoedelijk als gevolg van veranderde landbouwpraktijken. Toch is de soort hier hopelijk nog wel af en toe te vinden. Als de sporen inderdaad lang in de bodem kunnen overleven zou gericht onderzoek in de atlasblokken waar de soort na 1980 niet meer waargenomen is tot een groter aantal recente vindplaatsen kunnen leiden.
Anthoceros agrestis is een kortlevende soort van allerlei verse open plekken op min of meer vochtige, matig voedselrijke, niet te zure bodems, meestal lemig zand, maar ook wel zand, löss of klei. De soort komt vrijwel alleen voor in het Pleistoceen, met een duidelijk zwaartepunt in Brabant. Het type vindplaatsen –stoppelvelden, akkerranden, greppel- en slootkanten, trapplekken in weilanden– geeft aan, dat de verstoringen die tot open plekken leiden regelmatig moeten optreden. Vermoedelijk worden de grote sporen niet gemakkelijk over enige afstand verspreid, maar vormen ze wel een langlevende sporenvoorraad in de bodem. De soort is zeldzaam en lijkt achteruit te gaan, ondanks het hogere aantal stippen vanaf 1980. Vooral de verliezen in Zuid-Limburg zijn groot, vermoedelijk als gevolg van veranderde landbouwpraktijken. Toch is de soort hier hopelijk nog wel af en toe te vinden. Als de sporen inderdaad lang in de bodem kunnen overleven zou gericht onderzoek in de atlasblokken waar de soort na 1980 niet meer waargenomen is tot een groter aantal recente vindplaatsen kunnen leiden.
Familie: Anthocerotaceae
Groep: Hauwmossen
Status: Niet bedreigd
Zeldzaamheid: zeldzame soort
Biotoopvoorkeur: Kale cultuurgrond
Substraatvoorkeur: lemig of fijn zand
Controle: microscopische determinatie