Ecologie & verspreiding
Calypogeia muelleriana komt vooral voor op de Pleistocene gronden maar ook wel daarbuiten. Geschikte plekken zijn steile, hoge boswallen met water onderaan, waar de planten dan groeien op het humeuze, vaak ietwat lemige zand vanaf vlak boven de waterlijn om te verdwijnen waar de wal vlakker en/of droger gaat worden. Veel minder vaak groeit deze soort op venige grond maar ook op turfkades kan Gaaf buidelmos gevonden worden. De bodem is op zulke plaatsen permanent vochtig maar wel goed doorlucht. Calypogeia muelleriana ontbreekt op de zware klei en op kalkrijke bodems. Het verspreidingsbeeld lijkt redelijk compleet, al zal gericht zoeken langs zandige vochtige boswallen ongetwijfeld nog nieuwe vondsten opleveren in nu nog slecht onderzochte delen van het Pleistoceen. In de laagveengebieden van Noord- en Zuid-Holland lijkt de soort sterk achteruit te zijn gegaan. Calypogeia muelleriana lijkt in het veld redelijk goed herkenbaar, maar de onderblaadjes kunnen bijna net zo gaaf zijn als bij C. integristipula tot bijna even diep ingesneden als bij C. fissa. Het blijft dan zaak aan vers materiaal de olielichaampjes te bekijken en de bevindingen bij het herbariummateriaal te bewaren omdat verwarring met deze soorten en ook met C. azurea mogelijk blijft.
Calypogeia muelleriana komt vooral voor op de Pleistocene gronden maar ook wel daarbuiten. Geschikte plekken zijn steile, hoge boswallen met water onderaan, waar de planten dan groeien op het humeuze, vaak ietwat lemige zand vanaf vlak boven de waterlijn om te verdwijnen waar de wal vlakker en/of droger gaat worden. Veel minder vaak groeit deze soort op venige grond maar ook op turfkades kan Gaaf buidelmos gevonden worden. De bodem is op zulke plaatsen permanent vochtig maar wel goed doorlucht. Calypogeia muelleriana ontbreekt op de zware klei en op kalkrijke bodems. Het verspreidingsbeeld lijkt redelijk compleet, al zal gericht zoeken langs zandige vochtige boswallen ongetwijfeld nog nieuwe vondsten opleveren in nu nog slecht onderzochte delen van het Pleistoceen. In de laagveengebieden van Noord- en Zuid-Holland lijkt de soort sterk achteruit te zijn gegaan. Calypogeia muelleriana lijkt in het veld redelijk goed herkenbaar, maar de onderblaadjes kunnen bijna net zo gaaf zijn als bij C. integristipula tot bijna even diep ingesneden als bij C. fissa. Het blijft dan zaak aan vers materiaal de olielichaampjes te bekijken en de bevindingen bij het herbariummateriaal te bewaren omdat verwarring met deze soorten en ook met C. azurea mogelijk blijft.
Familie: Calypogeiaceae
Groep: Levermossen
Status: Niet bedreigd
Zeldzaamheid: vrij algemene soort
Biotoopvoorkeur: Arm bos
Substraatvoorkeur: op allerlei bodems
Controle: veldwaarneming