Tuinrabarber

Rheum x rhabarbarum


© Joke Schaminée-Sluis

Ecologie & verspreiding
Tuinrabarber staat op zonnige tot lichtbeschaduwde, matig zure, vruchtbare en vochtige grond maar wel goed doorlatend, arme en zandige gronden moeten eerst verrijkt worden. De overblijvende plant verwilderd uit cultuur nabij woningen, op rivieroevers en bermen, op stortplaatsen en andere ruderale plaatsen. Ze is een complexe tuinbouwhybride uit Oost-Azië, die afkomstig is uit kruisingen van andere Rheum-soorten. Tuinrabarber is zeldzaam in Nederland en is verwilderd vooral gevonden in het midden en zuiden van ons land. Het taxon is al meer dan 5000 jaar in gebruik, maar aanvankelijk alleen om medische redenen en pas sinds de 18e eeuw in Europa en Noord-Amerika in cultuur om haar eetbare stengels. De plant is rijk aan mineralen en de vitamines B1, B2 en C en wordt gebruikt voor moes, jam, confituren, gebak en fruitwijn, verder werd ze gebruikt als schuurmiddel voor pannen en potten, als insecticide en als haarkleurmiddel. Medisch werden de houtige wortelstokken als purgeermiddel aangewend.
Familie: Polygonaceae
Groep: tweezaadlobbigen (bloemplanten)
Zeldzaamheid: zeldzame soort
© 2024  FLORON
Ga naar de volledige website