Schijnpapaver

Papaver cambricum


© John Breugelmans

Ecologie & verspreiding
Schijnpapaver huist in Nederland vooral in binnensteden, het meest op beschaduwde, stenige plaatsen of onder heggen. Favoriet zijn oude binnentuinen, hofjes, nauwe straatjes of tuingangen die achter woonblokken schuilgaan. Schijnpapaver is een stadsafhankelijke soort, sterk aan het stedelijke milieu gebonden en daarbuiten vrijwel ontbrekend of in elk geval veel schaarser voorkomend. Het is een warmteminnende soort die het in steden gemakkelijker doet dan in het wat koudere, omliggende platteland. Hij verwildert gemakkelijk. Volgens kenners maakt Schijnpapaver deel uit van een typische stadsplantengemeenschap, met daarin ook Gele helmbloem, Muurleeuwenbek, Muursla, Bleke basterdwederik en soms Slaapkamergeluk. Schijnpapaver komt oorspronkelijk uit gebergten in Groot-Brittannië en Zuidwest-Frankrijk, waar zij op vochtige, beschaduwde plekken op rotsige grond groeit. Deze achtergrond helpt de plant bij het koloniseren van het stedelijk gebied.
Familie: Papaveraceae
Groep: tweezaadlobbigen (bloemplanten)
Status: exoot (na 1900 verwilderd of aangeplant)
Zeldzaamheid: algemene soort
Ecologische groep: muren
© 2024  FLORON
Ga naar de volledige website