Ecologie & verspreiding
Ribes divaricatum is een Noord-Amerikaanse Kruisbes die in Nederland wordt verkocht onder de naam ‘Worcester(kruis)bes’. De struiken worden aangeplant in zowel (moes)tuinen als in voedselbossen. De bessen zijn eetbaar en ook vogels zijn er dol op. De struik is populair omdat ze minder vatbaar is voor meeldauw dan de inheemse Kruisbes (Ribes uva-crispa). R. divaricatum is afgelopen jaren op verschillende plaatsen verwilderd aangetroffen in bossen, vooral in de nabijheid van bebouwing. Vogels verspreiden het zaad van deze plant via vogelpoep. De tot 3 meter! hoge struik onderscheidt zich onder meer van de Kruisbes door de tot 2 cm lange enkelvoudige doornsstekels (bij Kruisbes bestaan de doorns meestal uit 2 of 3 stekels die aan de basis zijn vergroeid). De opvallend lange, groen met rode bloemen, hangen in groepjes van 2 tot 6 bij elkaar.  Na de bloei verschijnen kleine - bij rijpheid donkerrood tot zwart gekleurde - bessen met een opvallend lang kroontje. Bij Kruisbes zijn de vruchten meestal groen  (er zijn ook cultuurvariëteiten met rode bessen).  

Groep: tweezaadlobbigen (bloemplanten)

Zeldzaamheid: zeldzame soort