Ecologie & verspreiding
Deze giftige halfparasiet groeit op Napjesdragers en geeft de voorkeur aan eikensoorten. Het areaal van de soort omvat Klein-Azië, Midden- en Zuidoost-Europa en is de enige vertegenwoordiger in Europa van dit overwegend tropisch geslacht. In Nederland is ze slechts één keer aangetroffen en wel op Moeraseik, over de herkomst is verder niets bekend. De loofverliezende plant lijkt wel op onze Maretak, maar heeft dofbruine stengels en anders gevormde bladeren. De bloeiwijze is een tros met kleine, 4-6-delige bloemen die zowel twee- als eenslachtig kunnen zijn aan dezelfde plant. De bestuiving geschiedt door insecten, de gevormde bessen zijn geelachtig en slijmerig en worden door vogels gegeten die hiermee voor de verspreiding zorgen via de onverteerde zaden. Vroeger werd uit de bessen een lijm geproduceerd dat bij de vogelvangst gebruikt werd. De tropische soorten worden medisch aangewend tegen o.a. hoge bloeddruk, kanker en diabetes, over de eventuele werkingen van de Europese soort is nog niets bekend.

Groep: tweezaadlobbigen (bloemplanten)

Zeldzaamheid: zeer zeldzame soort