Ecologie & verspreiding
Lange tongorchis geeft de voorkeur aan vochtige tot natte, grazige kalkrijke en lemige zandgrond. Ze is te vinden in natte weiden en ook op drogere grazige hellingen, in bermen, in bosranden en lichte naaldbossen, in maquis en olijfgaarden. De plant stamt uit het Middellandse Zeegebied en het aangrenzende Azië. De variabele soort is recent op twee plaatsen in het oostelijk deel van Nederland aangetroffen. Het is blijft vooralsnog onduidelijk of er sprake is van Floravervalsing of dat de planten op eigen kracht ons land bereikt hebben. Lange tongorchis wordt bestoven door solitaire bijen en wespen die vaak schuilen en/of overnachten in de bloemen. De haren in het midden van het basale en het topdeel van de lip zijn karakteristiek. Microscopische kenmerken ervan (naast lengte vooral de vorm en het aantal papillen) kunnen een bijdrage leveren om de soorten te onderscheiden. De wortelknollen werden vroeger (nog steeds?) verzameld voor de veronderstelde potentieverhogende werking.

Groep: eenzaadlobbigen (bloemplanten)

Zeldzaamheid: zeer zeldzame soort