LiteratuurCorporaal, A. (1987) Landschapsecologische posities van de Waterspitsmuis (Neomys fodiens (Pennant)).
Huid en haar 6: 1-7
Haye, M.L., M. Cox & A. Damen (2003) Hoe zeldzaam is de waterspitsmuis.
Zoogdier 14: 7-9
Illing, K., R. Illing & R. Kraft (1981) Freilandbeobachtungen zur Lebensweise und zum Revierverhalten der europäischen Wasserspitzmaus,
Neomys fodiens (Pennant, 1771).
Zoologische Beiträge 27: 109-122
La Haye, M., M. Cox & A. Damen (2003) Hoe zeldzaam is de waterspitsmuis? Honderd jaar braakballen onderzocht.
Zoogdier 14 (1): 7-9
Mostert, K. (2011) Nieuwe kansen voor de waterspitsmuis.
Natura 108: -
Spitzenberger, F. (1990)
Neomys fodiens (Pennant, 1771) - Wasserspitzmaus.
In: J. Niethammer & F. Krapp, Handbuch der Säugetiere Europas. Band 3/1. Insektenfresser - Insectivora. Herrentiere - Primates.. AULA-Verlag, Wiesbaden
van Bemmel, A.C. & L.A.C.J. Voesenek (1984) The home range of
Neomys fodiens (Pennant, 1771), in the Netherlands.
Lutra 27 (2): 148-153
van Laar, V. & G.M. van Laar (1966) Melanisme bij de Waterspitsmuis,
Neomys fodiens (Pennant), op Texel.
De Levende Natuur 69 (4): 86-96
van Laar, V. & G.M. van Laar (1966) Melanisme bij de Waterspitsmuis, Neomys fodiens (Pennant) op Texel.
De Levende Natuur 69: 86-96
Atlasblokken met waarnemingen
Het aantal atlasblokken (5x5 km) waarin de soort is gemeld binnen een periode van vijf jaar (vanaf 1980) of twintig jaar.
Niet gecorrigeerd voor waarnemersinspanning en het aantal doorgegeven waarnemingen kan sterk variëren per periode,
dus een trend in verspreiding kan hier niet direct uit worden afgelezen.
Het opgegeven jaartal is het eerste jaar van de periode. Bron: gevalideerde waarnemingen uit de NDFF.
download hoge resolutie