Ecologie & verspreiding Tripmadam staat op open, zonnige, droge en voedselarme, vrij kalkarme, neutrale tot zwak zure zandige grond en op stenige plaatsen. De overblijvende, kale plant groeit in stroomdal- en andere droge, neutrale graslanden, op rivierdijken en -duinen, in bermen en in duingrasland nabij bebouwing. Verder op oude muren en stadswallen, in rotsspleten en op daken, in wijngaarden en langs stenige paden. De westgrens van deze Europese soort ligt bij Nederland en België. De soort is zeldzaam in het rivierengebied en aangrenzende gebieden en is elders zeer zeldzaam. De reden voor haar achteruitgang is onbekend. Binnen de in Nederland aanwezige geelbloeiende Sedum-soorten met rolronde en halfronde bladeren is Tripmadam van de andere soorten te onderscheiden door de duidelijk langer dan 10 mm lijnvormige en bijna ronde bladeren die een spitse top hebben en niet gespoord zijn. Verder is de stengeltop bij deze soort vóór de bloei omgebogen. Tripmadam lijkt sterk op Sierlijk vetkruid en wordt daarmee mogelijk vaak verwisseld omdat de laatste niet in Heukels’ Flora is opgenomen. Ze verschilt hiervan door de rolronde bladeren, die bij Sierlijk vetkruid afgevlakt zijn. Tripmadam kan als groente gegeten worden bij wildgerechten. CC-BY-SA 3.0 René van Moorsel, 2015

Ecologie

Bodem
Zonnige, open plaatsen op droge, voedselarme, vrij kalkarme, neutrale tot zwak zure zandgrond en stenige plaatsen.

Groeiplaats
Rivierduinen, rivierdijken (o.a. langs de Maas en zandige dijken), zeeduinen (duingrasland nabij bebouwing), rotsen (rotsspleten), muren, grasland, (droog, neutraal grasland en stroomdalgrasland), langs stenige voetpaden, bermen (zandige plaatsen), daken, stadswallen en in spleten van basaltglooiingen.

Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL

Verspreiding

Nederland
Zeldzaam in het rivierengebied en bij de Overijsselse Vecht en de Dinkel en zeer zeldzaam in Zuid-Limburg. Elders alleen verwilderd.

Vlaanderen
Zeldzaam en meestal alleen oorspronkelijk verwilderd vanuit tuinen. Waarschijnlijk alleen inheems langs de Maas.

Wallonië
Plaatselijk vrij algemeen in het Maasgebied en in de Ardennen. Elders zeer zeldzaam en meestal alleeen verwilderd.

Wereld
In West-, Zuid-, Zuidoost- en Midden-Europa. Noordwestelijk tot in Nederland, België en Groot-Brittannië en noordelijk tot in Zuid-Scandinavië.

Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL

Ecologiebron: Botanisch Basisregister (met aanvullingen)
Biotoopvoorkeur:	droge, neutrale graslanden
Levensduur:	overblijvend
Levensvorm:	kruidachtige chamaefyt
Bloeitijd:	juni - juli

Literatuur
Hart 't, H. (1972) Sedum forsterianum Sm. in Nederland. Gorteria 6: 40-40 

Kobus, J.D. (1866) Flora van Wageningen en aangrenzende gemeenten. A. Ophorst, Wageningen

Kops, J. & H.C. van Hall (1844) Sedum reflexum - omgebogen Huislook Flora Batava 8: 563-563 

Sloff, J.G & J.L. van Soest (1938) Het fluviatiele district in Nederland en zijn flora. Nederlandsch kruidkundig archief. Serie 3 48: 199-249 

Pagina's in standaardwerken

Atlas van de Nederlandse Flora 2: 285

Flora Batava 08: plaat

Heukels' Flora van Nederland, 23e ed.: 319

Heukels' Flora van Nederland, 24e ed.: 326

Nederlandse Oecologische Flora 1: 277

Wilde-Planten.nl: pagina

Beschrijvingbron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra

Stengels De stengels kruipen over de grond, maar de bloeistengels staan rechtop. Voor de bloei is deze aan de top omgebogen. De plant vormt zoden. Bladeren De blauwgroene bladen hebben een bolle onderkant en een zwak gewelfde bovenkant. Ze zijn iets naar boven gekromd en aan de top versmald in een stekelpunt. Verder zijn ze lijnvormig tot langwerpig en 1 tot 2 cm lang (ruim 2 keer zo lang als die van Zacht vetkruid). De bladen groeien dicht opeengepakt aan de niet-bloeiende stengels. Dode bladeren vallen af. Bloemen Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). Een schermvormige bloeiwijze. De kroonbladen zijn heldergeel en 6 tot 7 mm lanf. Meestal zijn ze 6-tallig en ongeveer even groot als die van Muurpeper (maar aan de voet smaller). Ze zijn bootvormig gevouwen, met op de rug een richel en 2 tot 2½ keer zo lang als de kelkbladen. De helmdraden zijn aan de voet vaak kort behaard. Vruchten Een doosvrucht. Tweezaadlobbig (kiemend met twee kiemblaadjes).

Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL

Kenmerkenbron: Botanisch Basisregister (met aanvullingen)
Hoogte:	0,15-0,30 m.
Bloemkleur:	geel
Type vrucht:	doosvrucht
Kleur van de vrucht:	Onopvallend
Geslachtsverdeling:	tweeslachtig

Verspreidingstrend
Gemiddelde trend van het aantal kilometerhokken waarin de soort voorkomt, weergegeven als indexcijfer (1975-1978 = 100). De trend is gecorrigeerd voor waarnemersinspanning en geeft de relatieve verandering in het aantal bezette kilometerhokken weer. Voor de berekening worden de data per periode van vier jaar samengenomen. In de grafiek correspondeert ieder punt met het laatste jaar van zo'n periode.
© NEM(CBS & FLORON) 2023

download in hoge resolutie

Fenologie bloeiend


Bron: FLORON - Gemodelleerd op basis van waarnemingen uit de NDFF voor de periode 2000-2021.