|
|
Persicaria hydropiper (L.) Spach
Waterpeper
|
Ecologie & verspreiding
Waterpeper staat, vaak als pionier, op open en zonnige tot beschaduwde, natte en humeuze, stikstofrijke en voedselarme, vaak kalkarme bodems die uit diverse grondsoorten kunnen bestaan, maar vooral op zand en minder op zware grond. De eenjarige plant groeit langs sloten, in laagten in de uiterwaarden, op open plekken in bossen, op drassige bospaden en in wilgenvloedbossen. Ook in weiden, langs droogvallende greppels en op braakliggende grond, langs vijver- en rivieroevers, in akkers en grienden. Het areaal van Waterpeper omvat de gematigde streken van Noordelijke Halfrond, Zuidoost-Azië en Australië en Nederland valt binnen grenzen van het verspreidingsgebied. Ze is zeer algemeen in Nederland, zeldzaam in Zeeland, Flevoland en de noordelijke kleigebieden. De hete, peperachtige smaak van de bladeren is karakteristiek. De plant werd gebruikt bij de behandeling van gezwellen en zweren bij paarden en bij mensen aangewend voor gekneusde plekken. Verder zou de plant ongedierte verdrijven en er werd een gele kleurstof uit bereid.
CC-BY-SA 3.0 René van Moorsel, 2015
|
EcologieBodemZonnige tot licht beschaduwde, open plaatsen (pionier) op natte, voedselrijke, met name stikstofrijke, humeuze, vaak kalkarme grond (de meeste grondsoorten, maar minder op zware grond). GroeiplaatsWaterkanten (langs weilandsloten, vijvers, rivierarmen, droogvallende greppels en sloten en op slootbagger), bossen (moerasbossen, langs drassige bospaden, elzenbroekbos en wilgenvloedbos), grienden, grasland, in de lente droogvalende laagten, laagten in uiterwaarden en akkers (verslempte plaatsen).
Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NLVerspreidingNederlandAlgemeen, maar zeldzaam in Zeeland, Flevoland, het noordelijk zeekleigebied en op de Waddeneilanden. VlaanderenAlgemeen, maar zeldzaam in het kustgebied. WalloniëAlgemeen, maar zeldzamer in de Kalkstreek en Lotharingen. WereldGematigde streken op het noordelijk halfrond en in Zuidoost-Azië. Ingeburgerd in Australië en Nieuw-Zeeland.
Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NLLiteratuurBroersma, A. & M.E.T. van der Westen (1981) Het onderscheid tussen Polygonum hydropiper L. en Polygonum mite Schrank. Gorteria 10: 184-187 Kops, J. & H.C. van Hall (1832) Polygonum hydropiper - scherpe Duizendknoop Flora Batava 6: 422-422 Sanchez, A., T.M. Schuster & K.A. Kron (2009) A large-scale phylogeny of Polygonaceae based on molecular data. International Journal of Plant Sciences 170: 1044-1055 Taxonomie| Rijk: | Plantae | | Stam: | Tracheophyta | | Klasse: | Spermatopsida | | Orde: | Caryophyllales | | Familie: | Polygonaceae |
Persicaria hydropiper (L.) Spach (1841) | | Nederlands: | Waterpeper | | Engels: | Water-pepper | | Duits: | Wasserpfefferknöterich |
Etymologiebron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra | Persicaria betekent "perzikkruid"(de bladeren lijken op die van de Perzik). Hydropiper is afgeleid van het Griekse hydor (water) en het Latijnse piper (peper).
|
Bron: Standaardlijst 2003 | | Bron Nederlandse naam: Standaardlijst 2003 | | Synoniemen: | Polygonum hydropiper | | | | Zoeken in GBIF | | Zoeken in Google Scholar |
Beschrijvingbron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra Stengels De scherp, naar peper smakende stengels zijn meestal van de voet af vertakt en vertonen vaak een S-bocht. Aan de voet liggen ze op de grond, wortelen op de knopen en richten zich dan op. Bladeren Bladeren met een brandend scherpe smaak. Ze zijn smal langwerpig, hebben een wigvormige voet, een zwak gegolfde rand en een toegespitste top. Ze zijn nauwelijks gesteeld, zwak glanzend, aan de bovenkant kaal en van onderen op de middennerf met stekelhaartjes. Bloemen Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). Bebladerde schijnaren, die aan de top ovehangen. De bloemen hebben een 3-tallig of 4-tallig bloemdek. De bloemdekbladen zijn aan de voet vergroeid en grotendeels groen, alleen bovenaan zijn ze roze of wit. Op elk bloemdekblad groeien 20 tot 50 klieren op het vergroeide en het vrije deel van dit bloemdekblad. Vruchten Een eenzadige dopvrucht of nootje. De dopvruchten zijn dof. De nootjes zijn bruin of zwart. De zaden zijn kortlevend (1-5 jaar). Tweezaadlobbig (kiemend met twee kiemblaadjes).
Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL FeedbackPeter Meininger op 20-8-2017 voedselarme moet zijn voedselrijke!
vr gr
Peter Meininger commentaar toevoegen
Verspreidingstrend
Gemiddelde trend van het aantal kilometerhokken waarin de soort voorkomt, weergegeven als indexcijfer (1975-1978 = 100).
De trend is gecorrigeerd voor waarnemersinspanning en geeft de relatieve verandering in het aantal bezette kilometerhokken weer.
Voor de berekening worden de data per periode van vier jaar samengenomen.
In de grafiek correspondeert ieder punt met het laatste jaar van zo'n periode. © NEM(CBS & FLORON) 2023
 download in hoge resolutieFenologie bloeiend Fenologie vruchtdragend Bron: FLORON - Gemodelleerd op basis van waarnemingen uit de NDFF voor de periode 2000-2021.
|