Ecologie & verspreiding Berendruif staat op zonnige tot lichtbeschaduwde plaatsen op vochtige, soms vrij droge, voedselarme, basische tot zwak zure, (uitgesproken) stikstofarme, zandige, vaak steenachtige grond, maar ook op dunne veenbodems. Ze groeit in zeeduinen, op (montane) heiden, in borstelgraslanden en in humusrijke bossen (zowel loofbossen als lichte dennenbossen). In de duinen staat ze vaak aan de rand van zure duinvalleien en op duinhellingen. De voor de mens zwak giftige plant heeft een circumpolaire, maar verbrokkelde verspreiding in de koelere delen en bergen van het Noordelijk Halfrond. In Nederland is de soort van 1931-1942 aangetroffen bij Ugchelen in een droog dennenbos. In 1945 is de van mycorrhiza afhankelijke soort opgedoken op Terschelling (vermoedelijk aangevoerd door vogels) en is nu aanwezig op drie vindplaatsen. Om verwarring met de Rode bosbes te voorkomen dient men op de bladrand te letten. De besachtige steenvruchten worden door vogels gegeten en zo verspreid. De plant werd en wordt medicinaal gebruikt. CC-BY-SA 3.0 René van Moorsel, 2014

Ecologie

Bodem
Zonnige tot licht beschaduwde plaatsen op vochtige, soms vrij droge, voedselarme, zwak zure grond. Vaak op blootliggende plaatsen en op dunne veenbodems.

Groeiplaats
Zeeduinen (aan de rand van zure duinvalleien en op duinhellingen), heide (meestal in de buurt van Grove dennen en rotsheide).

Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL

Verspreiding

Nederland
Zeer zeldzaam op Terschelling. Vroeger (tot 1942) ook op de Veluwe.

Vlaanderen
Niet in Vlaanderen.

Wallonië
Niet in Wallonië.

Wereld
Gebergten en koudere delen op het noordelijk halfrond.

Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL

Ecologiebron: Botanisch Basisregister (met aanvullingen)
Biotoopvoorkeur:	droge heiden
Levensduur:	langlevend
Levensvorm:	houtige chamaefyt
Bloeitijd:	maart - april

Pagina's in standaardwerken

Atlas van de Nederlandse Flora 1: 53

Heukels' Flora van Nederland, 23e ed.: 460

Heukels' Flora van Nederland, 24e ed.: 559

Nederlandse Oecologische Flora 3: 45

Wilde-Planten.nl: pagina

deze soort in de Zadenatlas van Nederland

Beschrijvingbron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra

Stengels Berendruif vormt vaak grote matten. De lange, liggende of kruipende, houtige takken hebben zijstengels, die zich aan de top oprichten tot ongeveer 10 cm boven de grond. Bladeren De wintergroene, stompe, verspreidstaande, 1 tot 3 cm lange bladen zijn leerachtig, kaal, zwak glanzend en langwerpig tot omgekeerd eirond met een gave rand. De bladrand is vlak (dus niet omgerold, zoals bij Rode bosbes). De bladen zijn netvormig geaderd en de onderkant is lichtgroen. Bloemen Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). De vijftallige bloemen staan met drie tot acht bijeen in korte, overhangende trossen (kleine eindelingse kluwens). De rozewitte, klokvormige of urnvormige (met een smalle opening en korte, roodachtige slipjes), naar de top kegelvormige bloemkroon is 5-6 mm in doorsnee. De stamper is korter dan de bloemkroon en met een bovenstandig vruchtbeginsel. Vruchten Een steenvrucht (meestal met vijf kernen). De glanzend rode tot roze bessen zijn 6-8 mm in doorsnee. Het vruchtvlees is melig en wrang. Vogels eten de bessen wel. Tweezaadlobbig (kiemend met twee kiemblaadjes).

Bron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL

Kenmerkenbron: Botanisch Basisregister (met aanvullingen)
Hoogte:	0,30-0,60 m.
Bloemkleur:	wit of rood
Type vrucht:	steenvrucht
Kleur van de vrucht:	rood, roze
Geslachtsverdeling:	tweeslachtig

Atlasblokken met waarnemingen
Het aantal atlasblokken (5x5 km) waarin de soort is gemeld binnen een periode van vijf jaar (vanaf 1980) of twintig jaar. Niet gecorrigeerd voor waarnemersinspanning en het aantal doorgegeven waarnemingen kan sterk variëren per periode, dus een trend in verspreiding kan hier niet direct uit worden afgelezen. Het opgegeven jaartal is het eerste jaar van de periode. Bron: gevalideerde waarnemingen uit de NDFF.
© FLORON & NDFF

download hoge resolutie