Ecologie & verspreiding
Schaduwgras staat meestal op licht beschaduwde, matig droge tot vochtige, zwak zure tot neutrale, soms kalkhoudende en matig voedselrijke, basenrijke en humusarme, stikstofarme tot matig stikstofrijke, losse bosgrond, bestaande uit zand, zandige leem, leem, zandige löss, mergel en op stenige plaatsen. De overblijvende plant groeit in lichte loofbossen, boszomen en langs bospaden, in houtwallen, struwelen en op kapvlakten, onder heggen, in parken en op buitenplaatsen, langs holle wegen. Verder op beekoeverwallen en licht beschaduwde beekoevers in bossen, op wanden van steengroeven en op muren. Ze wordt ook uitgezaaid. Nederland valt geheel binnen het Europese deel van het verspreidingsgebied. De soort is algemeen in het oosten, zuidoosten en midden van het land en plaatselijk vrij algemeen in het rivierengebied en is elders zeldzaam. Na de WO II werd de soort vaak aangeduid met “Heil Hitlergras” wegens de schuin omhoog wijzende bladeren.
CC-BY-SA 3.0 René van Moorsel, 2015
|
EcologieBodemMeestal licht beschaduwde plaatsen op matig droge tot vochtige, matig voedselrijke, zwak zure tot neutrale, soms kalkhoudende, losse bosgrond (zand, zandige leem, leem, zandige löss, mergel en stenige plaatsen).
GroeiplaatsBossen (lichte loofbossen en langs bospaden), bosranden, houtwallen, kapvlakten, heggen, bij buitenplaatsen, parken, waterkanten (beekoeverwallen en licht beschaduwde beekoevers in bossen), langs holle wegen, wanden van steengroeven en muren.
Bron:
Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra -
CC BY-NC-SA 3.0 NLVerspreidingNederlandVrij algemeen in het oosten en midden van het land, in Zuid-Limburg en in het rivierengebied, zeldzaam in de Hollandse binnenduinrand, in het Waddengebied, in Zeeland, in laagveen- en zeekleigebieden en in Noordoost-Nederland.
VlaanderenAlgemeen in de Leemstreek en de Maasvallei. Elders vrij algemeen, maar zeer zeldzaam in het kustgebied.
WalloniëAlgemeen.
WereldGematigde en koudere streken op het noordelijk halfrond. Ingeburgerd in o.a. Zuid-Afrika en zuidelijk Zuid-Amerika.
Bron:
Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra -
CC BY-NC-SA 3.0 NLLiteratuurBakker, D. (1977) Schaduwgras in Noordoost-Nederland.
De Levende Natuur 80: 28-33
Jansen, P. (1951) Gramineae.
Flora Neerlandica : 7-274
van Eeden, F.W. (1877) Poa nemoralis - Woud-Beemdgras
Flora Batava 15: 1189-1189
van Ooststroom, S.J. & T.J. Reichgelt (1961)
Poa nemoralis L. (Korte meded.).
Gorteria 1: 7-7
van Ooststroom, S.J. & T.J. Reichgelt (1962)
Poa nemoralis L. (Korte meded.).
Gorteria 1: 48-48
Beschrijvingbron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra Stengels Vaak ligt de voet van een deel van de stengels op de grond en is vertakt. Schaduwgras vormt losse tot vrij dichte pollen.
Bladeren De bladeren zijn dofgroen. Aan de voet staan ze niet waaierachtig uit. Ze zijn hoogstens 2½ mm breed en naar de top geleidelijk toegespitst. De hogere stengelbladeren staan naar alle kanten af. De bladschede is afgerond en niet of nauwelijks gekield. Het tongetje is zeer kort (tot een ½ mm lang) of het ontbreekt.
Bloemen Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). De bloempluim bevat weinig bloemen, is los en hangt meestal over. De pluim is 5 tot 10 cm lang. De aartjes bevatten 1 tot 6 bloemen, maar meestal zijn het er 2.
Vruchten Een graanvrucht. De zaden zijn zeer kortlevend (< 1 jaar). Eenzaadlobbig (kiemend met één kiemblaadje).
Bron:
Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra -
CC BY-NC-SA 3.0 NL
Verspreidingstrend
Gemiddelde trend van het aantal kilometerhokken waarin de soort voorkomt, weergegeven als indexcijfer (1975-1978 = 100).
De trend is gecorrigeerd voor waarnemersinspanning en geeft de relatieve verandering in het aantal bezette kilometerhokken weer.
Voor de berekening worden de data per periode van vier jaar samengenomen.
In de grafiek correspondeert ieder punt met het laatste jaar van zo'n periode.
© NEM(CBS & FLORON) 2023
download in hoge resolutieFenologie bloeiend
Fenologie vruchtdragend
Bron: FLORON - Gemodelleerd op basis van waarnemingen uit de NDFF voor de periode 2000-2021.