Ecologie & verspreiding
Gewoon barbarakruid staat op zonnige tot licht beschaduwde, ± voedselrijke, open en vochtige, basenrijke, grazige zand-, leem-, zavel-, en kleibodems en op stenige plaatsen. Ze verdwijnt als de vegetatie zich sluit. Dit barbarakruid groeit in omgewerkte bermen, op drooggevallen grindbanken en zandige strandjes in en langs rivieren, op rivier- en kanaaldijken, in graslanden en op braakliggende terreinen. Verder in heggen en kiezelgroeven, in de zeeduinen, op ruderale plaatsen en in ruigten, in greppels en langs spoorwegen. Ook wordt ze wel uitgezaaid. Nederland ligt geheel binnen het Europese deel van het verspreidingsgebied. De soort is vrij algemeen in het rivierengebied. Elders vrij zeldzaam, maar zeldzaam in het noorden en zeer zeldzaam op de Waddeneilanden. Gewoon barbarakruid werd vroeger als slalade gegeten en in de wintermaanden (mits groen gebleven onder de sneeuw) gebruikt tegen scheurbuik. Het taxon is goed te onderscheiden van Stijf barbarakruid door haar afstaande vruchten, kale kelkknoppen en de langere stijlen en vruchten.
CC-BY-SA 3.0 René van Moorsel, 2015
|
EcologieBodemZonnige tot licht beschaduwde, open plaatsen op vochtige, matig voedselrijke tot voedselrijke, grazige grond (zand, leem, zavel, klei en stenige plaatsen).
GroeiplaatsBermen, waterkanten (o.a. droogvallen grindbanken langs de Maas), rivierdijken, kanaaldijken, heggen, ruderale plaatsen, ruigten, zeeduinen, grasland en langs spoorwegen.
Bron:
Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra -
CC BY-NC-SA 3.0 NLVerspreidingNederlandVrij algemeen in het rivierengebied. Elders vrij zeldzaam, maar zeldzaam in het noorden en zeer zeldzaam op de Waddeneilanden.
VlaanderenVrij algemeen tot vrij zeldzaam. Verspreid voorkomend. Het meest langs de Maas en in de Leemstreek.
WalloniëVrij algemeen tot vrij zeldzaam.
WereldVrijwel heel Europa en West-Azië. Ingeburgerd in Noord-Amerika.
Bron:
Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra -
CC BY-NC-SA 3.0 NLLiteratuurde Wever, A. (1937)
Barbarea vulgaris R. Br.
Natuurhistorisch Maandblad 26: 36-36
Kops, J. & H.C. van Hall (1832) Erysimum barbarea - rondlobbige Steenraket
Flora Batava 6: 450-450
Zijlstra, O.G. (1992) Geelbloeiende kruisbloemigen in Twente (1).
Nieuwsbrief FLORON-FWT 7: 1-5
Beschrijvingbron: Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra Bladeren De gesteelde wortelbladen hebben aan beide kanten twee tot vijf eivormig-langwerpige deelblaadjes en een groot rondachtig topblaadje. De bovenste stengelbladen zijn niet gesteeld, bochtig ingesneden en hebben geen of één paar zijslippen.
Bloemen Tweeslachtig (een bloem met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen). De gele bloemen zijn ongeveer 1 cm. De kelkbladen zijn kaal. De kroonbladen zijn dubbel zo lang als de kelkbladen. De bloemknoppen zijn bovenaan kaal.
Vruchten Een doosvrucht. De hauwen staan schuin omhoog en vormen samen een losse tros. Ze zijn 1½-3 cm lang, 1,5-2 mm breed en hebben een lange spitse snavel. De hauwen groeien aan dunne, 4-6 mm lange stelen. De zaden zijn kortlevend (één tot vijf jaar). Tweezaadlobbig (kiemend met twee kiemblaadjes).
Bron:
Wilde-planten.nl / Klaas Dijkstra -
CC BY-NC-SA 3.0 NL
Verspreidingstrend
Gemiddelde trend van het aantal kilometerhokken waarin de soort voorkomt, weergegeven als indexcijfer (1975-1978 = 100).
De trend is gecorrigeerd voor waarnemersinspanning en geeft de relatieve verandering in het aantal bezette kilometerhokken weer.
Voor de berekening worden de data per periode van vier jaar samengenomen.
In de grafiek correspondeert ieder punt met het laatste jaar van zo'n periode.
© NEM(CBS & FLORON) 2023
download in hoge resolutieFenologie bloeiend
Fenologie vruchtdragend
Bron: FLORON - Gemodelleerd op basis van waarnemingen uit de NDFF voor de periode 2000-2021.